Weekverslag 6 en 7 Sabrina
26 Maart 2013 | Spanje, Isla de Gran Canaria
Deze week doen we maar even 2 verslag samen, verslag 6 en 7. Het gaat wel erg snel nu, we zitten al op bijna op 7 weken. De tijd gaat nu wel erg snel hoor, vandaag nog 25 dagen.
Deze weken was alleen de vader er, want de zoon is met vakantie, we moeten gewoon zelfstandig aan de slag gaan, en als er wat is, dan kunnen we het vragen. Met zelfstandig aan de slag gaan bedoel ik eigenlijk gewoon het buffet maken. En daarna voorbereidingen maken voor het buffet voor de volgende dag. Hoe het buffet eruit ziet, dat weten jullie nu volgens mij onderhand wel.
De eerste week van dit verslag, dus vorige week. Zijn we wel in het zonnetje gezet, het was namelijk vrouwendag. Bij het ontbijt kregen we al een paars lintje, dit stond voor vrouwendag, deze moest je de hele dag om houden.
Later in de ochtend kregen we van wat koks een lekker broodje omelet, omdat je aan de vrouwen moest denken hier.
Later in de ochtend, kwam ineens de directeur de bakkerij binnen, en toen kregen we 2 zoenen en een roos van de directeur. Je merkt hier wel, dat het echt gevierd wordt, en iedereen die je ziet, feliciteert je ook. Dat vond ik in het begin wel raar, maar wel erg leuk.
Omdat het vrouwendag was, moest er natuurlijk taart gemaakt worden, 1 hele grote voor het restaurant, en 2 iets kleinere voor het personeel. De taarten werden met chocolade afgemaakt, omdat de meeste vrouwen wel van chocolade houden.
Natuurlijk werd er tekst op de taarten gezet, en van marsepein had 'vader' een paars lintje gemaakt. Om deze erop te leggen.
Omdat Olivier op vakantie is, hadden we afgelopen 2 zaterdagen en 2 zondagen een jongen van de keuken die in de bakkerij kwam werken. Dit was wel heel anders, vader en zoon werken al heel anders, en David (de kok) werkt nog anders dan hun. Dus nu moest je weer op een andere manier aan het werk gaan, deze manier van werken vindt ik niet fijn. Hij is heel erg chaotisch.
Wat ik nog steeds heel erg vindt, is hoe bang iedereen voor de chef is, zeker David, alles wat de chef zegt wordt gedaan. Dit is bij de echte chef: Sergio en ook bij de 2e chef: Armando. Armando denkt soms ook dat hij meer is dan de echte chef, hij is ook de gene die overal om zeurt. Sergio zegt niet zo veel, hij loopt alleen langs en kijkt wat je allemaal aan het doen bent.
Omdat we overdag helemaal nooit buitenlucht zien, gaan we vaak na het eten nog even naar buiten, gewoon even lekker een luchtje scheppen, dit doen we vaak gewoon bij de receptie, hier lopen we dan even naar buiten en staan we op een soort van balkon even uit te waaien. Wat zo lekker is dat je gewoon in je korte mouwen naar buiten kan, heerlijk.
Afgelopen week waren onze docenten hier, die kwamen kijken hoe het hier ging, en onze begeleider moest een beoordeling formulier invullen, en we hadden allebei alleen maar GOED. Echt leuk om te horen. Wat ook wel erg grappig was, wij beginnen nu de Spaanse taal te begrijpen, dus als onze chef wat zei, begrepen wij hem, maar de docenten niet. haha.
Meneer Starreveld moest door Linsey ook meedoen met een show, maar was daar niet zo blij mee, het was een show met papegaaien en slangen.
Afgelopen week, de dagen dat ik vrij was heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan. Wel lekker bij het zwembad gelegen en ook nog naar een plaatsje geweest: Puerto de Mogan, dit was een heel oud maar erg gezellig plaatsje.
Verder stelt het eten nog steeds niks voor, helaas. Ik verlang weer naar lekker boerenkool of andijviestamppot, het enige groente wat je hier eet is komkommer en tomaat en soms sla. Maar dat wordt je ook wel zat na 6 weken. De harde broodjes wordt je nu ook zat, het zijn namelijk altijd dezelfde witte broodjes, en vaak zijn ze nog oud. Over een paar weekjes dus weer lekker een gezonde boterham. Echt raar dat je daar naar uit kan kijken. Fruit hebben we gelukkig wel bijna elke dag, dus probeer ik ook wel zo vaak mogelijk te eten.
Wat kan ik verder nog vertellen? Natuurlijk dat ik iedereen thuis en in mijn omgeving heel erg mis, maar dat is wel logisch volgens mij? Ook mis ik me bed wel heel erg. En ook gewoon het huiselijke gevoel. Hier leef je in je slaapkamer eigenlijk. Voor een weekje is dat leuk, maar voor 10 weken wel erg lang, eigenlijk zouden ze hier een soort van huiskamer moeten maken voor alle stagiaires, waar je ook gewoon met elkaar kan kletsen, of als je vrij bent naar toe kunt gaan.
Nog een leuk iets trouwens...... Morgen zijn we samen vrij.. yeaahh.
We waren naar onze begeleider gegaan en hij is naar de chef gegaan en nu hebben we samen een dagje vrij gekregen, gaan morgen kameel rijden, daarna nog lekker even in de duinen zonnen en in de middag genieten van de talasso van het hotel. Alleen zeggen de meeste mensen dat die een beetje tegenvalt. Maar we zullen zien.
Volgens mij heb ik al weer een hoop verteld?
Een dikke knuffel,
uit het zonnige Gran Canaria ;).
Deze weken was alleen de vader er, want de zoon is met vakantie, we moeten gewoon zelfstandig aan de slag gaan, en als er wat is, dan kunnen we het vragen. Met zelfstandig aan de slag gaan bedoel ik eigenlijk gewoon het buffet maken. En daarna voorbereidingen maken voor het buffet voor de volgende dag. Hoe het buffet eruit ziet, dat weten jullie nu volgens mij onderhand wel.
De eerste week van dit verslag, dus vorige week. Zijn we wel in het zonnetje gezet, het was namelijk vrouwendag. Bij het ontbijt kregen we al een paars lintje, dit stond voor vrouwendag, deze moest je de hele dag om houden.
Later in de ochtend kregen we van wat koks een lekker broodje omelet, omdat je aan de vrouwen moest denken hier.
Later in de ochtend, kwam ineens de directeur de bakkerij binnen, en toen kregen we 2 zoenen en een roos van de directeur. Je merkt hier wel, dat het echt gevierd wordt, en iedereen die je ziet, feliciteert je ook. Dat vond ik in het begin wel raar, maar wel erg leuk.
Omdat het vrouwendag was, moest er natuurlijk taart gemaakt worden, 1 hele grote voor het restaurant, en 2 iets kleinere voor het personeel. De taarten werden met chocolade afgemaakt, omdat de meeste vrouwen wel van chocolade houden.
Natuurlijk werd er tekst op de taarten gezet, en van marsepein had 'vader' een paars lintje gemaakt. Om deze erop te leggen.
Omdat Olivier op vakantie is, hadden we afgelopen 2 zaterdagen en 2 zondagen een jongen van de keuken die in de bakkerij kwam werken. Dit was wel heel anders, vader en zoon werken al heel anders, en David (de kok) werkt nog anders dan hun. Dus nu moest je weer op een andere manier aan het werk gaan, deze manier van werken vindt ik niet fijn. Hij is heel erg chaotisch.
Wat ik nog steeds heel erg vindt, is hoe bang iedereen voor de chef is, zeker David, alles wat de chef zegt wordt gedaan. Dit is bij de echte chef: Sergio en ook bij de 2e chef: Armando. Armando denkt soms ook dat hij meer is dan de echte chef, hij is ook de gene die overal om zeurt. Sergio zegt niet zo veel, hij loopt alleen langs en kijkt wat je allemaal aan het doen bent.
Omdat we overdag helemaal nooit buitenlucht zien, gaan we vaak na het eten nog even naar buiten, gewoon even lekker een luchtje scheppen, dit doen we vaak gewoon bij de receptie, hier lopen we dan even naar buiten en staan we op een soort van balkon even uit te waaien. Wat zo lekker is dat je gewoon in je korte mouwen naar buiten kan, heerlijk.
Afgelopen week waren onze docenten hier, die kwamen kijken hoe het hier ging, en onze begeleider moest een beoordeling formulier invullen, en we hadden allebei alleen maar GOED. Echt leuk om te horen. Wat ook wel erg grappig was, wij beginnen nu de Spaanse taal te begrijpen, dus als onze chef wat zei, begrepen wij hem, maar de docenten niet. haha.
Meneer Starreveld moest door Linsey ook meedoen met een show, maar was daar niet zo blij mee, het was een show met papegaaien en slangen.
Afgelopen week, de dagen dat ik vrij was heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan. Wel lekker bij het zwembad gelegen en ook nog naar een plaatsje geweest: Puerto de Mogan, dit was een heel oud maar erg gezellig plaatsje.
Verder stelt het eten nog steeds niks voor, helaas. Ik verlang weer naar lekker boerenkool of andijviestamppot, het enige groente wat je hier eet is komkommer en tomaat en soms sla. Maar dat wordt je ook wel zat na 6 weken. De harde broodjes wordt je nu ook zat, het zijn namelijk altijd dezelfde witte broodjes, en vaak zijn ze nog oud. Over een paar weekjes dus weer lekker een gezonde boterham. Echt raar dat je daar naar uit kan kijken. Fruit hebben we gelukkig wel bijna elke dag, dus probeer ik ook wel zo vaak mogelijk te eten.
Wat kan ik verder nog vertellen? Natuurlijk dat ik iedereen thuis en in mijn omgeving heel erg mis, maar dat is wel logisch volgens mij? Ook mis ik me bed wel heel erg. En ook gewoon het huiselijke gevoel. Hier leef je in je slaapkamer eigenlijk. Voor een weekje is dat leuk, maar voor 10 weken wel erg lang, eigenlijk zouden ze hier een soort van huiskamer moeten maken voor alle stagiaires, waar je ook gewoon met elkaar kan kletsen, of als je vrij bent naar toe kunt gaan.
Nog een leuk iets trouwens...... Morgen zijn we samen vrij.. yeaahh.
We waren naar onze begeleider gegaan en hij is naar de chef gegaan en nu hebben we samen een dagje vrij gekregen, gaan morgen kameel rijden, daarna nog lekker even in de duinen zonnen en in de middag genieten van de talasso van het hotel. Alleen zeggen de meeste mensen dat die een beetje tegenvalt. Maar we zullen zien.
Volgens mij heb ik al weer een hoop verteld?
Een dikke knuffel,
uit het zonnige Gran Canaria ;).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
